“Pathologie Friesland heeft de afgelopen 15 jaar een enorme sprong vooruit gemaakt daar kunnen we met zijn allen trots op zijn!”
Robby Kibbelaar
Robby Kibbelaar is 28 jaar lang in dienst geweest bij Pathologie Friesland als klinisch patholoog en heeft veel voor de organisatie betekent. Op 31 mei jl. heeft Robby zijn laatste werkdag gehad en is met welverdiend pensioen gegaan. In dit interview blikken we samen met Robby terug op zijn loopbaan.
Waar ben je begonnen als patholoog?
‘Ik ben in 1989 in Leiden in het UMC begonnen als onderzoeker promovendus en in 1991 als AIOS pathologie. In september 1995 heb ik de opleiding afgerond en op 1 oktober 1995 ben ik bij destijds het LVF begonnen als patholoog.
Ik heb tijdens mijn studie geneeskunde ook filosofie gestudeerd en daarbij vond ik vooral de wetenschapsfilosofie erg interessant. Ik heb mij daarbij veel bezig gehouden met cognitie wetenschappen en computers. AI is één van de hoofdonderwerpen van dit vakgebied. Dit heeft altijd mijn interesse gehouden.
Mijn eerste keus voor een medische specialisatie was chirurgie, maar mijn interesse voor pathologie en hematologie was ook gewekt en dat was toen mijn tweede keus. Voor chirurgie werd ik uitgeloot, maar voor de opleiding tot patholoog kon ik wel aan de slag, en daar ben ik achteraf heel blij om.’
Hoe en wanneer ben je bij Pathologie Friesland terechtgekomen?
‘Aan het einde van mijn opleiding was ik secretaris van de Landelijke Pathologie Assistenten Vereniging (LPAV). Daar leerde ik Feike Willemse kennen. Feike was voorzitter van de LPAV en de eerste arts assistent bij het LVF. Hij vroeg mij of ik een kijkje wilde nemen bij het LVF. Ik was een academisch typje en wilde eigenlijk in het Westen blijven, maar ik ben toch een keer met Feike meegegaan.
Wat ik zag: een laboratorium op een stuk braakliggend terrein met een hek eromheen waar alle onderzoeken in Friesland naartoe werden gebracht. Er was één Fries ziekenfonds, er was beperkte hematopathologie en men wilde moleculaire diagnostiek starten. Er moest heel veel gebeuren, maar de uitdaging van het opbouwen sprak me aan. Toen ik in het Westen niet zo snel een baan naar mijn zin kon vinden heb ik deze uitdaging bij het LVF aangepakt.’
Welke bijzondere gebeurtenissen bij Pathologie Friesland zijn je het meest bijgebleven, heb je nog leuke anekdotes?
‘Er zijn door de jaren heen natuurlijk allemaal leuke kleine dingetjes geweest, maar wat ik altijd maar moeilijk kon begrijpen is de Elfstedenkoorts. Dat vond ik zoiets bijzonders en geks. Het hele lab werd dan onrustig en met name de (toenmalige) pathologen.
Toen ik hier kwam liep het lab zo’n 10-15 jaar achter op het ‘Westen’. Dit leek in meerdere sectoren het geval. Het uitsnijden gebeurde op een gewoon keukenblok met wasbak en gootsteen, T-nummers werden met prikpen ingekrast op de cassettes (terwijl dat elders al geautomatiseerd was). Er heerste een mentaliteit van doe maar normaal dan doe je gek genoeg en de ambities lagen lager dan in de Randstad.
Daarnaast zijn er vele mijlpalen geweest:
Ik wilde graag moleculaire diagnostiek bij Pathologie Friesland opzetten, maar kwam er al snel achter dat dan eerst een kwaliteitsslag in de Immuno nodig was. Er waren destijds 4 handmatige immuno protocollen en tientallen kleuringen, maar niet gericht op diagnostische panels en de kleuringen werden door één patholoog (Marius Nap) eind beoordeeld. Ik heb de analisten toen meegenomen naar het LUMC en het AvL voor ‘scholing’ met betrekking tot Immuno en zodat ze konden zien hoe het er in andere labs aan toe ging. Daarna zijn we flink aan de slag gegaan en hebben we onder andere ook de Bonds aangeschaft.
We waren meer dan 10 jaar verder voordat we konden beginnen met de moleculaire diagnostiek. Dit hebben we opgezet eerst in samenwerking met de medische microbiologie en later met het UMCG. Elise is toen deels in het UMCG en deels bij ons opgeleid. Wij hebben van af het begin gezorgd dat de KMPB’er lid is van de vakgroep. Hierin was Pathologie Friesland uniek en is dat deels nog steeds.
Het opzetten van het kwaliteitssysteem met later ook de CCKL/ISO accreditatie was ook een mijlpaal. De aanloop naar de accreditatie heeft wel even geduurd. De microbiologie begon daarmee met hulp van Kerteza. Kerteza is toen ook uitgenodigd bij het LVF en hebben een inventarisatie gemaakt van wat er allemaal moest gebeuren, en dat was heel wat.. Er was namelijk helemaal geen kwaliteitshandboek of iets beschreven dus dit moest helemaal opgezet worden. Het accreditatie traject is toen in de ijskast gezet. Toen de microbiologie geaccrediteerd werd en het daar groot feest was, heeft het LVF dit project toch ook maar weer uit de ijskast gehaald en is hiermee aan de slag gegaan. Deze periode herinner ik mij als een intensieve maar ook leuke tijd met veel enthousiasme van Johanna en alle bij Kwaliteit betrokken medewerkers.
En natuurlijk waren er ook nog: de informatisering en digitalisering, de deelspecialisatie (ook m.b.t. de cytologie dat we recent volledig hebben doorgevoerd), de modernisering van medische vervolgopleiding voor AIOS en de opzet en ontwikkelingen met betrekking tot PN.
Pathologie Friesland heeft de afgelopen 15 jaar een enorme sprong vooruit gemaakt daar kunnen we met zijn allen trots op zijn!’
Wat ga je doen als je met pensioen bent?
‘Ik ben lid geworden van de juridisch commissie van de NVVP en daarnaast ben ik een opleiding gestart om als toezichthouder in Raden van Toezicht aan de slag te kunnen, bij voorkeur in de zorg of het onderwijs. Ook ben ik komende tijd samen met Melvin en Jelle nog actief in HemoBase onderzoek dat we met de afdelingen pathologie en hematologie van het UMCG doen.’
Wat ga je missen als je met pensioen bent?
‘De leuke casuïstiek, deelspecialisatie, het team, het samenwerken met de analisten van de verschillende afdelingen en het contact met de ziekenhuizen.’
Hoe zie jij de toekomst van het vak pathologie?
‘Kansen en bedreigingen waarbij de pathologen de kansen moeten grijpen want niets gaat vanzelf. Een kans is de ‘patholoog 3.0’ die zichtbaar betrokken is in de ziekenhuizen in plaats van alleen maar op kantoor of thuis achter een computerscherm. De patholoog die nog nauwer samenwerkt met de verschillende disciplines in zorg, opleiding en onderzoek. De patholoog die gezien wordt als onderdeel van het gehele artsenteam in plaats van een onzichtbare factor die uitslagen verstuurd. De patholoog die maatschappelijk zichtbaar is zoals de longpatholoog Daniëlle Cohen mede initiator van de landelijke anti-Vape actie.’
Wat zou je aan de achterblijvers bij Pathologie Friesland mee willen geven?
‘Wees trots op het lab, ga door met PN zichtbaarheid en denk na over wat je als PN straks wilt zijn en welke rol je gaat aannemen. Zoek de ziekenhuizen op.
Ga krachten en talenten bundelen.’
Lees meer
Wij doen het voorbereidende werk voor de patholoog
Melanie Nap
Analist histologie